سانو درداں زندہ دتا ٹنگ ۔
تے لوگ سانو کہندے ملنگ

کسی نے دُھول کیا آنکھوں میں جھونکی !
اب میں پہلے سے بہتر۔۔۔۔۔۔۔۔۔ دیکھ سکتا ہوں

یار توں باج اے گُھپ ہنیرااااااااااااا
سپّاں ورگی........ رات نی مائیں.....

وانگ شدااائی رونداااا رہنااااااا
دید نُوں ہوئے ساااال نی مائیں

اندر و اندر مُکداااااا جاواااااااں
اُدھڑی ہجر وچ کَھال نی مائیں

یار نُوں تَک تَک صدقے جاواں
لُوں لُوں کرے دھمال نی مائیں

ہجر تیرا جے پانی منگے تے میں کھو نیناں دے گیڑاں
جی کردا تینوں کول بٹھا کے ، اج درد پُرانے چھیڑاں
(میاں محمد بخشؒ

میں ویکهاں میرا یار نہ ویکهے
جےمیں نہ ویکهاں تےاو ویکهے
ایڈےبخت میں کیتهوں لیاواں
میرےویکهن وچ او ویکهے
یارفریدبوہےیاردےمرئیے
پاویں او ویکهےیا ن